Συχνά ασφαλιστικές εταιρείες προβλέπουν στους γενικούς όρους νοσοκομειακών ή εξωνοσοκομειακών καλύψεων τη δυνατότητα της εταιρείας να αναπροσαρμόζει (να αυξάνει) κατά τη διάρκεια – συνήθως στην επέτειο - της ασφάλισης  τα ποσά ή ποσοστά των εξόδων που εξαιρούνται, εκπίπτουν,  από την ασφαλιστική κάλυψη. Ωστόσο, τέτοιοι όροι είναι καταχρηστικοί

καθώς αντίκεινται στις απαγορευτικές διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 6 και 7 εδ. ε και ια Ν. 2251/1994 για την προστασία των καταναλωτών, οι οποίες επιτάσσουν να εμπεριέχονται στη σύμβαση συγκεκριμένα και εύλογα για τον καταναλωτή κριτήρια με βάση τα οποία θα είναι δυνατή η αναπροσαρμογή του ποσού απαλλαγής και να προκύπτει η αιτία και το  μέτρο της αύξησης. Αόριστη αναφορά σε αύξηση του ιατροφαρμακευτικού και νοσοκομειακού κόστους δεν πληροί την υποχρέωση διαφάνειας που επιβάλλουν οι παραπάνω διατάξεις, καθώς δεν προκύπτει από αυτή πρόσφορο και εύλογο κριτήριο με βάση το οποίο να οριοθετείται και να καθίσταται ελέγξιμη η μελλοντική αύξηση του ποσού αυτού (βλ. ΕφΑθ 1407/2002, ΕλλΔνη, 880, που κρίνει καταχρηστικό όρο που καθόριζε με την επίκληση τέτοιων κριτηρίων το ποσό απαλλαγής της ασφαλιστικής εταιρείας).