Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 728 παρ. 1 ΚΠολΔ το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει προσωρινά, ως ασφαλιστικό μέτρο, εν όλω ή εν μέρει απαιτήσεις, εκτός από περιπτώσεις υπό α έως στ που αναφέρονται στο άρθρο αυτό και «ζ) σε κάθε άλλη περίπτωση που η προσωρινή επιδίκαση ορίζεται από τις διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου».

 Τέτοια περίπτωση που είναι δυνατή η προσωρινή επιδίκαση είναι το κατά τη διάταξη της παρ. 7 του άρθρου 7 του Ν. 2496/1997 (ΦΕΚ A 87) μη αμφισβητούμενο από τον ασφαλιστή ποσό ασφαλίσματος, όταν επέλθει η ασφαλιστική περίπτωση. Έτσι, κατά τη διάταξη αυτή, «αν επέλθει η ασφαλιστική περίπτωση, ο ασφαλιστής υποχρεούται να καταβάλει το ασφάλισμα χωρίς υπαίτια καθυστέρηση. Αν για τη διάγνωση της έκτασης του ασφαλίσματος απαιτείται μεγάλο χρονικό διάστημα, ο ασφαλιστής υποχρεούται χωρίς υπαίτια καθυστέρηση, σε καταβολή του ποσού για το οποίο δεν υπάρχει αμφισβήτηση». Από τη διάταξη αυτή, προκύπτει σαφώς, ότι κατ’ εφαρμογή των αρχών της καλής πίστης και στις συναλλαγές με αιτία την ασφάλιση, ο ασφαλιστής υπό τις εκεί οριζόμενες προϋποθέσεις, οφείλει να προκαταβάλει το μη αμφισβητούμενο ποσό ασφαλίσματος. Προσωρινή επιδίκαση ιατρικών και νοσηλευτικών δαπανών νοσηλείας καθώς και αμοιβών των αποκλειστικών νοσοκόμων συνολικού ποσού 208.029,51 ευρώ (ΜΠΑ 5215/2015).