Η Αγροτική Τράπεζα χορηγούσε, ιδίως την περίοδο 2005-2007, επαγγελματικά δάνεια (συνήθως με την κωδική ονομασία Profits), οι δε σχετικές συμβάσεις περιείχαν τον ίδιο όρο με αυτόν του Προγράμματος «ΣΤΕΓΗ-35».

Το επιτόκιο του δανείου, στο οποίο θα χορηγούνταν το δάνειο, οριζόταν κυμαινόμενο και ως επιτόκιο αναφοράς για τις μεταβολές του οριζόταν το παρεμβατικό επιτόκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.  Ωστόσο, η Τράπεζα επιφύλασσε και εν προκειμένω στη διακριτική της ευχέρεια το αν θα ακολουθήσει τις μεταβολές του επιτοκίου της ΕΚΤ. Κάνοντας χρήση της ευχέρειας αυτής η ΑΤΕ και, αργότερα, η Τράπεζα που τη διαδέχθηκε, χρέωνε τα δάνεια αυτά με ιδιαίτερα υψηλά, για εξασφαλισμένα δάνεια, επιτόκια. Η αντιμετώπιση του παραπάνω όρου σχετικά με την αναπροσαρμογή του επιτοκίου από τα Δικαστήρια ήταν η ίδια με αυτή που αναφέρεται και για το «ΣΤΕΓΗ-35».  Ο όρος για τη διακύμανση του επιτοκίου κρίθηκε καταχρηστικός ως αδιαφανής.

Το δικαστήριο αποδέχθηκε τον επανυπολογισμό της αποπληρωμής του δανείου με βάση επιτόκια που παρακολουθούσαν ισόποσα τις καθοδικές μεταβολές του παρεμβατικού επιτοκίου της ΕΚΤ και επέστρεψε τα ποσά των αδικαιολόγητων πλέον τόκων στους δανειολήπτες (ενδ. ΠΠΑ 1042/2018). Τη μείωση δε μάλιστα του επιτοκίου στις περιπτώσεις αυτές δέχθηκε και ως υποχρέωση που απορρέει  από το υφιστάμενο περιεχόμενο του όρου (ΕφΑθ 1188/2020).